De soep van mijn oma... ik kan ze nog ruiken! 
Mijn omatje woonde aan de rand van het bos, en elke zomer gingen wij met alle kleinkinderen logeren bij haar (al herinnert niet elk kleinkind zich dat op dezelfde manier blijkbaar ;-)). Je kan je wel inbeelden wat een heerlijke tijd we daar hadden.
Hele dagen door de bossen crossen, alle geuren van de natuur opsnuiven, stiekem in de wei gaan wandelen en de stier achter ons aan krijgen, vervolgens in de prikkeldraad blijven hangen omdat die stier toch wel heeeeel snel aankwam!! 
En niet zelden belandden er wel eens ledematen in de koeienvlaai.

Liever kijken? Dat kan ook:

Als het 'bessentijd' was, dan kregen we allemaal een emmertje in de hand en trokken we samen op zoek naar braambessen, bosbessen, rode bessen, wilde aardbeien ... om confituur van te maken... of om haar heerlijke kaastaart te versieren. Geen kaastaart zo lekker als die van oma!

Wanneer we dan 's middags kwamen binnengestormd, emmertjes vol en buikjes leeg, dan rook heel het huis naar oma's heerlijke soep! Worteltjes, prei, knolselder.. Mijn buik gromt al!


De soep van mijn oma: zo werkt herinnering

Ik zie ons nog binnenstormen, emmertjes in de veranda en rechtstreeks door de keuken en met de voeten onder tafel in de eetkamer. Soep met beschuit uit oma's oranje glazen kommetjes.  Wanneer ik nu zélf soep maak - mét beschuit én in dezelfde kommetjes die ik ondertussen geërfd heb - dan word ik meteen teruggebracht naar die momenten bij oma. De geur, de warmte, de genegenheid en vrijheid van jong-zijn, het komt allemaal terug. 
Maar de herinnering zelf en de emoties die daarbij horen, zitten niet helemaal op dezelfde manier opgeslagen. 
De herinnering zit namelijk als een film in mijn brein opgeslagen. In de dossierkast, zeg maar. En bij de trigger van soep/selder/oranje kommetjes gaat mijn brein als vanzelf op zoek naar eerdere momenten dat ik dit gezien/geroken heb. 
Vervolgens gaat de amygdala, de plek in het brein waar emotie ligt opgeslagen, op zoek naar de bijhorende emotie bij die situatie. Die emotie zit dus niet in de dossierkast bij de film maar in de amygdala, hier kom ik straks op terug.
 
Het brein is eigenlijk gewoon lui. In plaats van in een nieuwe situatie steeds opnieuw een emotie te creëren, gaat het brein zoeken in de herinneringenkast naar voorgaande, vergelijkbare elementen en matcht daaraan de emotie van toen, om nu te hergebruiken. 
Noem het een 'shortcut'. 
Elke manier van reageren in de tegenwoordige tijd, zijn dus een gevolg van ervaringen uit het verleden. 


De soep van mijn oma: wat als het een negatieve emotie is?

Gelukkig is dit een heel positieve herinnering, bij het ruiken van groentesoep, krijg ik een heel geborgen, warm, veilig, geliefd gevoel vanbinnen...
Maar wat met herinneringen waar een negatieve emotie aan plakt?
Wat als je vroeger gepest werd, openbaar uitgelachen? Kans zit erin dat je nu niet in het openbaar durft spreken en liefst op de achtergrond blijft. Jouw amygdala connecteert 'openbaar' aan verdriet, afschuw, angst misschien zelfs.
En het hoeven zelfs niet altijd de grote 'trauma's' te zijn. Misschien werd je vroeger op de vingers getikt bij een oudtante wanneer je een koekje wou nemen en maakte ze de opmerking dat je van teveel koekjes dik wordt waardoor je je nu nooit een keer een tussendoortje gunt. 
Zo creëren we als het ware patronen waarmee we reageren op bepaalde situaties. 

De soep van mijn oma: het patroon doorbreken

Wanneer je je bewust bent van een patroon en weet waar het vandaan komt, is het vaak al een hele stap op weg naar het te doorbreken. Zo had ik zelf geen geweldige band met mijn moeder als klein meisje, en nu ik zelf een dochter heb, en ik diezelfde patronen bij mij herken (ah ja, want ik heb ze zo aangeleerd), ben ik mij daar bewust van en doe ik ze ook bewust anders. 


Maar het kan ook zijn dat je niet weet waar een patroon vandaan komt. Of dat je niet eens doorhebt dat er een patroon is? Dat je gewoon bepaalde doelen in je hoofd hebt die je zoooo graag wilt bereiken, maar iéts houd je tegen. Je zou meer zelfvertrouwen willen, of je wil dat gezonder leven nu een keer volhouden, of je wil je business doen groeien, en hoewel je de stappen kent, iéts maakt dat het maar niet lukt...
Daar werken essentiële oliën geweldig voor... Geur is het enige middel dat de amygdala kan beïnvloeden. Daar is al onderzoek naar gedaan. Beeld, aanraking, geluid, enz... het doet de amygdala weinig, enkel geur brengt op die plek verandering. 
Via de aroma freedom techniek gaan we zoeken naar dié momenten uit het verleden die je in het nú tegenhouden van het leven te leven dat jij wilt. En met geur maken we die connectie tussen herinnering en emotie terug los, zodat er een nieuwe connectie kan ontstaan. 

Dat is natuurlijk supersimpel uitgelegd, maar de techniek werd ontwikkeld door Dr. Perkus, een klinisch psycholoog, die verschillende technieken uit de psychologie samenvoegde en daar geur aan toevoegde. 
Hij werkt ook enkel met de oliën van Young Living, net omdat die samenstelling zo belangrijk is. 
Ik ben zelf Aroma Freedom Practicioner dus als je meer hierover wil weten of een sessie of traject wil boeken, neem contact met me op of neem een kijkje op www.sandrageusens.com/aft


De soep van mijn oma: wat kan je zelf doen?

Ga thuis zelf aan de slag met essentiële olie. Ze zijn zó een verrijking kwestie van lowtoxic living, de chemicaliën uit huis weren. Maar ik stond aan het begin van mijn eigen olie avontuur, dubbel zo hard versteld van de impact dat ze hebben op emotioneel vlak. Nog meer over emotie leer je in het blog 'Emotie onder controle'. Een mooi begin is de feelings kit, met oliën als Present Time, Harmony, Forgiveness, ... De namen spreken al voor zich, ze werken allemaal op emotie!

Maar ook met de 
starterkit kan je echt suuuuperveel. Over deze oliën en meer vertel ik je meer in mijn gratis workshop 'Essentiële olie, jouw highway naar meer welzijn'. Hierin komt ook een stukje emoties aan bod.
Wil je meteen écht diep gaan, en zowel thuis als begeleid stappen nemen, dan bied ik pakketten aan met de starterkit én AFT sessies. Vraag me er gerust naar.


In memory of mijn lieve oma... Foto's zijn allemaal van haar, en in en om haar huis getrokken door de jaren heen. 




0 Comments

Leave a Comment