Onlangs was ik aan het scrollen in de facebookgroep van 'de Verdwaalde Ooievaar', een community van vrouwen (en mannen) die moeilijk zwanger geraken, en ik kwam daar mooie tips tegen van de ene mama tot de andere in verband met een vroeggeboren kindje. Ik zit zelf in die community omdat ik zelf ook niet zomaar vanzelf mijn kindjes kreeg en daar in ons medisch traject steun zocht. Ondertussen ben ik gelukkig mama mogen worden maar ik blijf actief in de community ter ondersteuning en om - als hormooncoach, fertiliteitsreflexologe én ervaringsdeskundige - tips te geven.
Al scrollend kwam ik dus daar de aankondiging van een geboorte tegen, een vroeggeboren meisje dat het ondanks haar zeer jonge leeftijd (geboren op 30w3d) het toch best goed stelde.
Onder die post reageerde Regina (nu 38j.) heel liefdevol met tips om die couveuse periode door te komen. Het kwam tot een gesprek tussen haar en mij en ik vroeg haar of ik dit mocht delen voor andere mama's in eenzelfde situatie. En dat mocht...
Regina, vertel, jij bent mama van een te vroeg geboren dochtertje, op 27 weken?
"Ja, ze was uitgerekend voor 22 oktober 2018. Maar aangezien broer, papa en moeke in Juli jarig zijn wou zij ook dan gedag zeggen aan iedereen. Op 28 juli 2018 kreeg ik plots pijnscheuten en voelde ik het bloed meteen naar beneden stromen. Het was niet de eerste keer deze zwangerschap, de placenta lag voor de baarmoederopening, en meestal moesten we gewoon enkele dagen ter observatie blijven en was het dan weer ok. Het moet echter goed opgevolgd worden omdat er geen arbeid mag gebeuren. In het ziekenhuis bleek het dan helemaal niet ok deze keer. De placenta was gescheurd en door het bloed dat in mijn lichaam vloeide, reageerde het met weëen en zou ik in arbeid gaan. Het werd dus een spoedsectio op 27weken en 5dagen zwangerschap. Ondertussen is ze een flinke kleuter van 3,5 jaar."
Ze is dus een hele tijd in het ziekenhuis moeten blijven. Hoe heb je dat beleefd, welke tips zou jij aan andere ouders willen meegeven voor deze periode?
Daarnaast ook durven 'op je strepen te staan' als ouder. Want tijdens die couveusetijd ben je mama/papa, maar moet je je kindje in handen van anderen geven voor veel dingen. Hierdoor durfden wij soms niet zeggen dat we met iets niet akkoord gingen, of dat we ons vragen stelden bij bepaalde dingen."
Kan je een voorbeeld geven van zo'n situatie waarin je zelf het been stijf hield?
"Qua borstvoeding werd in het regionale ziekenhuis heel anders gewerkt dan ik verwacht had en daar kon ik niet tegen, ze waren daar blijkbaar niet zo pro-borstvoeding. Ons meisje móest 60cc kunnen drinken van de fles voor ze naar huis mocht. Terwijl we haar net zo goed voor en na de borstvoeding wogen om te zien hoeveel ze dronk.
Uiteindelijk had dochtertje zelf haar sonde uitgetrokken, en pas toen dronk ze alles op. De sonde wordt standaard gestoken bij zo'n kleine baby's omdat de zuigreflex pas op 32 à 33 weken echt op gang komt. Via de sonde kunnen ze dan nog bijvoeden als het nodig is.
Eenmaal thuis zijn we direct volledig op live borstvoeding gegaan en dat ging veel beter dan de fles."
Je hebt nog een ander kindje thuis, hoe beleefde die het hele verhaal?
"Wij hadden al een zoontje van toen 3 jaar. Het was pittig om je te moeten verdelen tussen elke dag op en af naar het ziekenhuis rijden en tijd maken voor je peuter thuis. Hij ging vaak mee. Maar hij had ook nood aan aandacht voor hem alleen. Nu ging alle aandacht naar zijn zusje.
Dus af en toe hebben we een dagje echt voor hem alleen ingepland. Hoe hard dat ook was om dan je kleine meid 'achter' te laten, het was echt nodig.
Nu zijn het 2 handen op 1 buik omdat ze weten dat ze beide graag gezien zijn. Dat ze beide aandacht verdienen. Ondanks kleine zus vaak nog iets meer aandacht nodig heeft."
En dan mag je meisje eindelijk mee naar huis! Hoe ging dat?
"Wel, als ouders ken je je kind overdag in het ziekenhuis, maar 's nachts niet want dan kan je er niet bij. Je komt dus thuis met je kind en dan sta je daar. Een kind dat niet kan slapen in haar eigen bedje, omdat het een couveuse gewoon is. Bedje vooraf verwarmen met een kersenpittenkussen hielp wel. Geluidjes van de couveuse hadden wij jammer genoeg niet maar daar zouden we heel veel baat bij gehad hebben.
14 dagen lang was het een 'hel' 's nachts. Ze lag ook nog aan de monitor en die ging elke nacht wel af.
Rooming-in in het ziekenhuis zou hierbij waarschijnlijk wel bij kunnen helpen. Zo krijgen ouders de kans om hun kind ook 's nachts te leren kennen."
Hoe beleefde je als mama die hele periode?
"Ook als mama moet je even de tijd nemen om alles te plaatsen. Je leeft op automatisch piloot. Maar na enige tijd breek je dan ook echt. Het besef komt door. Het verwerkingsproces start en toch moet je er blijven zijn voor je kindjes. Tijd voor mezelf had ik niet, en pas toen ik terug aan de slag ging op het werk ben ik aan mijn verwerkingsproces gestart. Het is nog steeds pittig. Ik heb vaak nog flashbacks, paniekaanvallen. Ik ga elke nacht kijken naar de kids of ze nog ademen. Klinkt allemaal gek, maar het is een manier van verwerken. Erover praten, erover schrijven, andere ouders raad geven, ...
Elk moet voor zich uit maken wat het verwerkingsproces kan helpen."
Dit zijn alle tips op een rijtje, inclusief die van in de facebookgroep en aangevuld vanuit mijn beroep:
- Hou een dagboekje bij met alles wat er op een dag gebeurt. Daar ga je later veel aan hebben.
- Maak opnames van de couveusegeluidjes, dit is vooral voor wanneer je naar huis gaat met je kindje. Je kindje kent namelijk alleen die geluiden en de geluiden van thuis nog niet. Dat zal jullie helpen die eerste tijd te overbruggen 's nachts.
- Maak foto's, video's van alles wat je wil. Dit helpt in het verwerkingsproces later.
- Maak een foto waarbij je duidelijk kan maken hoe 'klein' je meisje is. En om de zoveel tijd opnieuw deze foto maken, dan zie je de groei.
- Durf al volop mama en papa te zijn, vragen te stellen, zeggen hoe jij de dingen wilt of liever ziet in het ziekenhuis
- Kijk naar hulp en steun van buitenaf, bijvoorbeeld via vzw Kleine Held die startpakketjes en fotoreportages verzorgt voor premature of ziekgeboren kindjes
- Zorg dat andere kinderen in het gezin voldoende aandacht krijgen voor hen alleen, het zal de band tussen de kindjes versterken
- Thuis kan je de nachten vergemakkelijken door couveusegeluidjes af te spelen en het bedje te verwarmen op voorhand
- Vanuit mijn professie zou ik zeggen, doe aan geurgewenning. Kies een kindvriendelijke essentiële olie zoals Lavendel of Seedlings Calm uit die je bijvoorbeeld op een lakentje of teddybeer in het ziekenhuis doet en zorg dat diezelfde geur ook thuis in de diffuser zit
- Kies je babyproducten zelf uit die je reeds in het ziekenhuis gebruikt en thuis verderzet (raad ik trouwens voor élke baby aan want zo kies je zelf voor lowtox producten, zoals bijvoorbeeld de Seedlings lijn van Young Living; ook daar speelt geur een extra rol!)
- Als voetreflexologe kan ik ook alleen maar aanraden van heel vaak met je baby's voetjes bezig te zijn. Masseer ze, streel ze... Ook al ken je niks van reflexzones, en kan je niet gericht gaan masseren, je gaat sowieso goed doen ermee! Wil je achteraf gericht masseren, kom dan langs bij mij of schrijf je in voor een workshop babyreflexologie in mijn praktijk.
- En zorg zeker ook voor jezelf! Regina gaf het al aan dat er een breekpunt komt in het verwerkingsproces. Ga die verwerking aan en zoek desnoods ondersteuning daarin. Doe aan voldoende zelfzorg zodat je er op en top voor je kindje kan staan. Kom gerust langs voor een sessie voetreflexologie of een weldoende massage. En zitten de emoties heel diep, kan ook een Aroma Freedom Sessie nieuwe inzichten brengen. Ook essentiële oliën kunnen in die stressmomenten enorm veel voor je betekenen! Kijk mijn online workshop voor meer info hierover.
Ik wil bij deze Regina heel erg bedanken voor het delen van haar verhaal en ik hoop dat veel ouders hier wat aan hebben, aan de tips maar ook als steuntje in de rug. Heb jij wat aan de tips gehad, of heb jij nog aanvullende tips, laat het dan zeker in de reacties onder dit blog weten zodat ook andere ouders kunnen meelezen!
Wil je meer weten over lowtox lifestyle en hormonen, bekijk dan mijn gratis workshop of download het gratis Ebook.
1 Comment